ท่านนางดวงเดือน (วีระวงส์) บุนยาวง กล่าวนำการเสวนาว่า “ขอกราบนมัสการพระอาจารย์ และขอกราบสวัสดีผู้ทรงคุณวุฒิ เพื่อนมิตรที่เก่าแก่ บรรดาลูกหลานทั้งหลายที่มาในวันนี้ รู้สึกอยากจะบอกว่าดีใจนั้น ยังไม่เพียงพอเพราะมันมีหลายกว่านั้น ที่ได้มาเมืองขอนแก่น ตอนแรกว่าจะมาแค่แวะเยี่ยมอาจารย์ทรงวิทย์ เพราะว่ามีลูกหลานมาด้วย พาลูกหลานมาเที่ยว อาจารย์ทรงวิทย์ได้ขอเปิดโอกาสให้ป้าได้มาพบกับผู้เคยร่วมงาน ก็เลยปฏิเสธไม่ได้ เพราะว่าหาโอกาสยากที่จะได้มาพบเจอกัน เป็นระยะเวลา  10 ปีแล้วที่ไม่ได้เจอหน้าเจอตากัน ไม่ใช่ง่ายที่เราจะมีโอกาสดี ๆ  การมาเจอกันทุกครั้ง ก็ถือว่าได้พบหน้าตากันเพราะเกือบลืมไปแล้ว ได้มาพบอีกก็มีความรู้สึกประทับใจ ความทรงจำก็กลับคืนมา ความทรงจำดี ๆ มันทำให้เรามีชีวิตชีวาขึ้นอีก คิดถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ ก็ยิ้มออกได้คนเดียว เขาจะว่าเราบ้าก็ไม่เป็นไร การยิ้มมันทำให้เราสดชื่นนะ เราจึงยิ้มให้กัน ยิ้มไว้ก่อนไม่ต้องกินอะไรก็ได้ จึงขอขอบใจท่านมากที่ได้ไปทำให้มีกิจกรรมในวันนี้เกิดขึ้นมา”